Ο μετεωρίτης Νάκλα έπεσε το 1911 σε ένα χωριό έξω από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, και αμέσως τον συλλέξανε. Αυτό τον κατατάσει στα falls, δηλαδή στους μετεωρίτες που υπήρχαν παρατηρητές κατά την πτώση τους, και όχι στα finds, δηλαδή αυτούς που τους βρήκαμε κατά την διερέυνηση μιας περιοχής, όπως η έρημος Σαχάρα ή οι πάγοι της Ανταρκτικής. Στις δύο τελευταίες περιπτώσεις, οι μετεωρίτες μπορεί να βρίσκονται κάτω απο της διαβρωτικές συνθήκες της επιφάνειας της Γης για πάρα πολλές χιλιάδες χρόνια, άρα δεν είναι αντιπροσωπευτικά δείγματα, ιδίως για αστροβιολογικές μελέτες.
Για τον Nakhla όμως, η μόλυνση από γήινα υλικά είναι η μικρότερη από όλους τους Αρειανούς μετεωρίτες.
Διαθέτουμε τρία (3) τεμάχια αυτού του μετεωρίτη (2 λεπτές τομές, 1 στιλπνή τομή, και ένα τεμάχιο). Είναι σπάνιος μετεωρίτης και για αυτό είναι σχεδόν αδύνατον να έχει πλέον κάποιος στην κατοχή του ένα τέτοιο πέτρωμα. Οι επιστήμονες μόνο μπορούν να δανείζονται υλικό από μουσεία και συχνά να πρέπει να το επιστρέψουν.
